كۈز كېلىپ...

ئابلىمىت قۇربان ساباھى

يۇيۇنۇپ زەڭگەرسىمان يۈز ئاچتى ئاسمان كۈز كېلىپ،

ئىچتى ئالتۇندىن بوياق – رەڭ باغۇ بوستان كۈز كېلىپ.

كەڭ يېزا – گۈلشەندە زوق – شوخ بىرلە بارچە بەيگىدە،

قاينىدى مېھنەت ناۋاغا چۆمدى ھەريان كۈز كېلىپ.

پاختىزارلار بىپايان، ھەر تال غوزەك گۈل – ئەتىردەك،

ئۈزىشەر ئۇندا كارابتەك ھۆرۇ غۇلمان كۈز كېلىپ.

شال، قوناق، زاغۇن – زىغىر چەشلەندى گويا تاغ كەبى،

چاقىنتار كۆزلەرنى پىشقان ئۈنچە – زەردان كۈز كېلىپ.

ئوخشىغان قوغۇن، ئانار، ئالما، ئۈزۈمدىن بال تامار،

داستىخان سالماققا تەييار ئۆيدە جانان كۈز كېلىپ.

كاۋا، كۆكتات تېرىغانغا ياغدى ئامەت ئۈستىلەپ،

سودا ئوبدان ئاقچا – پۇلغا تولدى ھەميان كۈز كېلىپ.

يىل بويى تۆككەن ھالال تەر – ئەجرىنىڭ قەنتىن چىقىپ،

تۇشمۇ – تۇشتا بەزمە – مەشرەپ تۈزدى دېھقان كۈز كېلىپ.

‹‹ياتمىغىن ياستۇقنى قىرلاپ، بول قانائەتتىن يىراق،

كەلگۈسىگە تۈز پىلان›› دەپ بەردى پەرمان كۈز كېلىپ.

بوز يېرىپ يەر ئاچقىلى ئۆستەڭ – ئېرىقلار چاپقىلى،

ماڭدى مەردلەر تاڭ سەھەردە ئاشتى دەرمان كۈز كېلىپ.